Foto uit het boek Anti Glamour van Carice van Houten en Halina Reijn. Anti Glamour gaat over alles wat de twee actrices bezighoudt: vriendschap, Amsterdam, eten, drinken, kleding, werk, mannen (gaap) en ga zo maar door. Een openhartig, mooi vormgegeven bladerboek dat een kijkje geeft in de levens van de twee hot shots van het Nederlandse witte doek. Lekker voyeuristisch, vol privékiekjes en narcistische ijdele zelfportretten, waaronder twee vrolijke selfies van de dames wijdbeens in de stoel van de huisarts (hé ze hebben dezelfde!) tijdens het maken van een uitstrijkje. (En nee mannen, de verticale glimlach van beide dames krijgen we op de foto’s niet te zien.)
Ergens op pagina 275 van de dikke maar o zo lichte pil staat een foto van de boekenkast van Halina Reijn. Een onscherp plaatje waar met pijn en moeite een handjevol titels op is te ontcijferen. Bovenin staat een boek met op het omslag een portret van Halina zelf. Seneca is de titel, naar de Romeinse schrijver/filosoof Lucius Annaeus Seneca, auteur van o.a. Medea, Phaedra en Trojaanse vrouwen. Tragedies die ook voor toneel zijn bewerkt. Precies daaronder staat De waarheid liegen geschreven door ‘onze man in New York’, Boris Dittrich. Het zou een goede titel kunnen zijn voor de memoires van een ex-politicus, maar niets is minder waar, want het is een thriller-achtige who-dun-it die zich afspeelt in de Big Apple. Onder het boek van de D66 krullenbol staat een biografie van Ingmar Bergmann, de beroemde Zweedse toneel- en filmregisseur. Op de cover staat een foto die volgens mij afkomstig is uit zijn magnum opus Fanny et Alexander. Een ontroerende film over een broertje en zusje die na het overlijden van hun vader – een vrolijke en volop van het leven genietende theaterdirecteur – belanden in de fantasieloze wereld van een streng religieuze bisschop, de nieuwe echtgenoot van hun moeder. En zwartboek – helemaal onderop de foto – kennen we natuurlijk allemaal van de gelijknamige film van Paul Verhoeven waarin Halina Reijn zelf ook schittert. Maar oeps dat is een vergissing, want dit is niet het boek van de film, maar een boek over ‘de positie van vrouwen wereldwijd’. Iets heel anders dus. En wat leest Halina toch op dat kleine fotootje? Ingezoomd op het plaatje blijkt het De eeuwige bron van Ayn Rand te zijn. Het meesterwerk van de in de VS nog steeds razendpopulaire schrijfster. De eeuwige bron, uitgegeven in 1943, gaat over de briljante jonge architect Howard Roark die in tegenstelling tot zijn studiegenoot Peter Keating niet bereid is om in zijn werk compromissen te sluiten. Keating wordt succesvol en Roark moet het lang doen met een plek in zijn schaduw. Het is ook het verhaal van een hartstochtelijke liefdesrelatie met een mooie, geheimzinnige vrouw die haar liefde voor Roark ontkent door hem te proberen te vernietigen… “Een boek dat zulke heftige emoties van voor- en tegenstanders opriep dat Ayn Rand gebombardeerd werd tot boegbeeld van de filosofische stroming het objectivisme. Een boek waarover velen zeggen ‘Dit boek heeft mijn leven veranderd.'” aldus de achterflap. De aanbeveling heeft mij overtuigd: ik ga het lezen, in bed, net als Halina, echt iets voor de donkere dagen.
1 Philip Huff – Niemand in de stad
2 Seneca – Medea, Phaedra, Trojaanse vrouwen
3 Jonathan Safran Foer – Extreem luid en ongelooflijk dichtbij
4 Boris O. Dittrich – De waarheid liegen
5 Sjeng Scheijen – Sergej Diaghilev. Een leven voor de kunst
6 Mikael Timm – Ingmar Bergman. De lust en de demonen
7 Auteur onleesbaar – Collector’s Classics
8 Arnon Grunberg – Tirza
9 Roald Dahl – De GVR
10 Franz Kafka – Verzameld werk
11 Erik Vos – In de arena. Toneelherinneringen.
12 D.A.F. de Sade – Juliette, of De voorspoed van de ondeugd
13 Peter Buwalda – Bonita Avenue
14 Christine Ockrent & S. Treiner – Zwartboek. De Positie Van Vrouwen Wereldwijd
15 Ayn Rand – De eeuwige bron
Beste Erwin,
Leuke aflevering. Een paar aanvullingen. De blauwe rug rechts van 7: Arnon Grunberg – Huid en haar. Links van 10: Jonathan Safran Foer – Alles is verlicht. Onder 9: Umberto Eco – De geschiedenis van de lelijkheid.
‘The Fountainhead’ van Rand is trouwens verre van een meesterwerk. Dat het beter is dan ‘Atlas Shrugged’ is nauwelijks een aanbeveling te noemen. Door serieuze filosofen wordt zij overigens totaal niet serieus genomen. Lees bijvoorbeeld deze post op het bekende filosofieblog van Brian Leiter: http://leiterreports.typepad.com/blog/2012/08/philosophical-critiques-of-rand.html.
Ben je trouwens nog van plan de boekenkast van Jan Blokker te plaatsen die ik je een tijdje terug opgestuurd heb?
Fijne jaarwisseling!
Bedankt voor de mooie aanvullingen en je commentaar op Ayn Rand (oeps, ik heb net De eeuwige bron gekocht :). En Jan Blokker ‘staat nog even in de wacht’ maar ga ik zeker doen. Hij heeft nog een paar wachtenden voor zich, waar ik door drukte nog niet aan toegekomen ben. Jij ook een fijne jaarwisseling en nogmaals dank voor de aanvullingen! Hartelijke groet, Erwin.